czwartek, 13 lutego 2014

Husky syberyjski - historia

Husky syberyjski - historia Jacek, ID artykułu: 1319 / 158 Dopiero niedawno, bo w 2004 roku przeprowadzono badania DNA, które jednoznacznie przesądziły o tym, że Siberian husky jest pierwotną rasą psów, a do tego bardzo starą, o czym świadczą odnalezione na Syberii malowidła naskalne pochodzące sprzed roku 2. Dopiero niedawno, bo w 2004 roku przeprowadzono badania DNA, które jednoznacznie przesądziły o tym, że husky syberyjski jest pierwotną rasą psów, a do tego bardzo starą, o czym świadczą odnalezione na Syberii malowidła naskalne pochodzące sprzed roku 2000 p.n.e. Rasa ta w prostej linii pochodzi od psów plemienia ze wschodniej Syberii - Czukczów, ale także od psów żyjących niegdyś na terenach północnej Syberii, hodowanych przez Kamczadałów, Koriaków i Jagakirów. Ludziom w tamtych czasach psy potrzebne były przede wszystkim do transportu towarów oraz do polowań. Ludy te najbardziej ceniły sobie wytrzymałe osobniki, stąd zostawiano tylko najlepsze suki, a wszystkie samce, poza tymi, które prowadziły zaprzęgi, kastrowano, by pomóc im w utrzymaniu tłuszczu na ciele. Husky syberyjski był idealnie nadający się do takich celów, ponieważ potrzebował mało pokarmu z racji swoich niewielkich rozmiarów, ale był na tyle silny, że mógł ciągnąć upolowaną zwierzynę z umiarkowaną prędkością na stosunkowo długich dystansach, tj. zaprzęg składający się z 20 psów potrafił w ciągu 6 godzin przebyć odległość 120 km, ciągnąc przy tym ładunek o wadze 600 kg. Z tego powodu psy te były wykorzystywane przez Rosjan do transportu pasażerów oraz poczty - pokonywały dziennie w dość szybkim tempie nawet do 180 km. Sama nazwa "husky" znaczy ochrypły - dawniej tym mianem określano wszystkie psy wykorzystywane do ciągnięcia sań, a obecnie nazywa się tak tylko i wyłącznie tę rasę. Husky syberyjski został sprowadzony na Alaskę w 1908 roku przez rosyjskiego handlarza futer Williama Goosaka. Być może jednak dotarły tam już wcześniej. W tymże roku Scotty Alan zorganizował w miasteczku Nome pierwsze wyścigi psich zaprzęgów "All Alaska Sweepstake", w których udział wzięły psy sprowadzone przez Goosaka. Początkowo nikt nie wierzył w ich możliwości wyścigowe z racji małych rozmiarów. Okazało się jednak, że w wyścigu zajęły III miejsce i odtąd zaczęły zwyciężać. W 1910 roku John Johnson uzyskał rekordowy czas, tj. 74 godziny, 14 minut, 39 sekund, pobity dopiero w 1983 roku. Zwycięstwa huskich kontynuował w latach 1915-1917 Leonard Seppala, którego psy dały początek hodowli rasy w Ameryce. Norweski badacz Roald Amundsen sprowadził na Alaskę siberiany, które miały wziąć udział w niedoszłej do skutku z powodu wybuchu I wojny światowej ekspedycji naukowej na Biegun Północny. W 1925 roku we wspomnianym już wcześniej miasteczku Nome na Alasce miała miejsce epidemia dyfterytu. Potrzebna była surowica, której transport możliwy był tylko drogą lądową, gdyż warunki pogodowe uniemożliwiały transport powietrzny. Surowicę zatem dostarczyły zaprzęgi huskich, które szybko pokonały trasę z Anchorage do Nome. To wydarzenie spowodowało, że Amerykanie docenili tę rasę jeszcze bardziej. W 1930 roku husky syberyjski został uznany oficjalnie przez American Kennel Club za odrębną rasę. Krzyżowanie huskich z miejscowymi psami doprowadziło do uzyskania typu uniwersalnego. Psy te używane były w sporcie oraz do pracy - głównie do przewożenia ładunków. Federation Canine Internationale (Międzynarodowa Federacja Kynologiczna) uznała rasą dopiero w 1966 roku. W latach 50-tych XX wieku w Ameryce Północnej kwitła hodowla huskich, wtedy też pierwsze osy zostały przywiezione do Europy, a do Polski przyjechały w 1983 roku ze Szwecji, a potem z Czech. Jednak dopiero w połowie lat 90-tych przywieziono naprawdę dobre egzemplarze ze Stanów Zjednoczonych, Szwecji i Meksyku. Aktualnie siberiany hodowane w Polsce doganiają światową czołówkę. Boom na te psy powstał wraz ze wzrostem popularności sportów zaprzęgowych. Wciąż rosnące nimi zainteresowanie i swoista moda na trzymanie huskich także w ciepłych krajach południowych oraz mieszkaniach spowodowały spadek jakości rasy. Ciekawe artykuły

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz